Η στάση του Νίκα

Σαββάτο σήμερα και αντί το ενδιαφέρον να βρίσκεται στον έναν από τους... 6, ε... 5, εεε... 4 "τελικούς" του πρωταθλήματος, την επικαιρότητα κλέβει η συνέντευξη του Ανδρέα Βγενόπουλου στην Sport Day...

Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι ο σκοπός αυτής της συνέντευξης. Σίγουρα ο Βγενόπουλος δεν είναι ένας που μπορεί να "αγεται και να φέρεται" από έναν δημοσιογράφο, άρα για κάποιο λόγο έδωσε αυτή τη συνέντευξη.

Το πιό ουσιαστικό που είπε είναι οτι ΑΝ γίνει πρόταση εξαγοράς, αυτή δεν πρόκειται να γίνει σύντομα, βάζοντας ένα θεωρητικό όριο "το τέλος του πρωταθλήματος" και στην ουσία "αδειάζει" τον Νίκα που πριν λίγες μέρες δήλωσε στην "Πράσινη" οτι επίκειται πρόταση εξαγορας στην ΠΑΕ ΠΑΟ, τέτοια που ο Τζίγγερ δεν θα μπορεί να την αρνηθεί.

Η διάψευση μάλιστα ήταν τόσο χοντροκομμένη, βγάζοντας στην ουσία ψεύτη τον Νίκα, αφού δήλωσε οτι η ΠΕΚ ουδέποτε πήρε απόφαση για πρόταση εξαγοράς...
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έβαλε και ένα κερασάκι από πάνω: Δήλωσε οτι ούτε καν είχε διαβάσει τις δηλώσεις του Νίκα!!!

Αν αυτό δεν είναι "μύλος", τότε τι είναι;
Στην ουσία επιβεβαιώνονται οι φωνές που έλεγαν οτι αυτό το προτεινόμενο πολυμετοχικό σύστημα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύστημα όπου δύο λαλούν - τρεις κελαϊδούν.
Εδώ δεν μπορούν να συνενοηθούν ο Βγενόπουλος με τον Νίκα και μάλιστα αφού δεν τα καταφέρανε να το κάνουν, βγαίνει ο πρώτος και εκθέτει τον δεύτερο μέσω μιάς εφημερίδας που σίγουρα - αν μη τι άλλο - δεν μπορεί να θεωρηθεί πράσινη.

Παράξενη εξέλιξη που μάλλον σηματοδοτεί μιά κάποια ρήξη στο εσωτερικό της ΠΕΚ. Βλέπω δηλαδή δύο στρατόπεδα στο εσωτερικό της. Το ένα του Βγενόπουλου που επιδιώκει την "ενδιάμεση λύση", ενώ το άλλο - Νίκας - θέλει την "καθαρή λύση" και όχι συνεργασίες ή άλλα ημίμετρα. Δεν είναι ξεκάθαρο που ακριβώς θα επιλέξουν οι Γιαννακόπουλοι να προσχωρήσουν, αν και σαν ιδιοσυγκρασία τους ταιριάζει καλύτερα η στάση του Νίκα. Η επιλογή τους αυτή όμως θα είναι καταλυτική, γιατί τον κόσμο αυτοί τον έχουν.

Το μόνο σίγουρο είναι οτι στην μέση αυτών των επιχειρηματικών κινήσεων βρίσκεται ο κόσμος του Παναθηναϊκού ο οποίος συνεχώς διασπάται και αλληλοτρώγεται και όπως φαίνεται σε λίγο θα έχουμε άλλη μιά ενδο-παναθηναϊκή φαγούρα...

ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ.

Γιατί ρε τυπάρα το έκανες αυτό;

Έβαλε ο Καραγκούνης με την Εθνική δύο πανέμορφα γκολ από φάουλ και δήλωσε τη μισή αλήθεια, για να μην εκθέσει τον Ίβηρα απατεώνα.

Πες ρε Γιωργάκη όλη την αλήθεια.
Πες οτι στην Εθνική ο Ρεχάγγελ αυτά τα έχει κανονίσει και τα έχει συζητήσει.
Πες οτι στην Εθνική όλοι ξέρουν και όλοι καταλαβαίνουν το τι ακριβώς πρόκειται να γίνει.

Γιατί όμως δεν λες οτι ο Αλή-Πεσέιρο ο Εκικτόνος στο μυαλό του έχει μεγαλύτερη θολούρα από τις εκβολές του Κηφισσού;
Ότι κάθε φορά που είναι να χτυπηθεί ένα στημένο το βαράει ή ο πιό δυνατός, ή ο πιό γρήγορος, ή αυτός που κέρδισε στο πέτρα-ψαλίδι-χαρτί;
Ότι το πιό πολύπλοκο κόρνερ του κόσμου το έχει χτυπήσει ο Παναθηναϊκός με 5 πάσες πριν η μπάλα πάει στο πουθενά;
Ότι αντί στα στημένα να πηγαίνουν κάποιοι παίκτες σε καίριες θέσεις για να πάρουν το ριμπάουντ, χαραμίζονται εκεί γύρω για την ιδέα της "μεγάλης κομπίνας";
Πέρσι ο άλλος "φιλόσοφος" ο Μουνιόθ είχε ανακαλύψει την άλλη τεράστια κομπίνα: Πέρναγε πάνω από την μπάλα ο Νίνης και σούτερνε ο Ιβανσιτς...
Φέτος τα πράγματα είναι πιό προχωρημένα: Μετά από το σχετικό debate παίρνει ένας κάποιος τη μπάλα και υπό το άγρυπνο βλέμμα των συμπαικτών του προσπαθεί να περάσει τη μπάλα μέσα από το βελόνι...
Δηλαδή πόσα κιλά μοσχάρι πρέπει να είναι κάποιος για να μην έχει καταλάβει οτι τα φάουλ από αριστερά του ημικυκλίου τα χτυπάει δεξιοπόδαρος και το αντίθετο από την άλλη.
Πόσο ανίδεος μπορεί να είναι κάποιος ώστε να μην μπορεί να καταλάβει οτι άααλλο το φάουλ λίγο έξω από την περιοχή και άαααλλο από τα 35 μέτρα.
Δεν μπορεί όλα να χτυπιούνται απευθείας - και τέλος πάντων ποτέ άουτ.
Γιατί η μπάλα που πάει προς το τέρμα μπορεί να χτυπήσει σε ένα περαστικό σαλιγκάρι και να μπει γκολ.
Αυτή που κάνει "ντουπ" στην πινακίδα από πίσω, τι νόημα μπορεί να έχει;

Παίκτες έχουμε, ομάδα δεν έχουμε.

Τι να το κάνεις το όχημα, αμα ο οδηγός είναι ατζαμής...
Δεν πα να 'χεις Φερράρι, άμα δεν ξέρεις να το πας, αν φοβάσαι μη τυχόν και το γρατζουνίσεις, αν τις στροφές τις κάνεις πιό πολύ με το τιμόνι παρά με το γκάζι, αν ο σκοπός σου είναι απλώς να πουλάς μούρη, τότε μοιραία θα βλέπεις να περνάνε τα φιατάκια σα να 'σαι σταματημένος.

Όταν στην ομάδα έχεις 14 διεθνείς επιλεγμένους από τους κορυφαίους προπονητές το κόσμου και δεν μπορείς να κερδίσεις τον μισό Ηρακλή στην έδρα σου, είναι προφανές οτι κάτι δεν πάει καλά στο "τιμόνι" της. Όταν επιπλέον έχεις και άλλους 2-3 παίκτες κλάσσης που για διάφορους λόγους δεν είναι διεθνείς, τότε το πράγμα γίνεται πιό προφανές.

Όταν ο Παναθηναϊκός στο προσεχές Euro θα είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ η ομάδα με τους περισσότερους παίκτες και σύμφωνα με τους νέους κανόνες θα πάρει από την ΟΥΕΦΑ την μεγαλύτερη αποζημίωση από όλες τις άλλες για την χρησιμοποίηση των παικτών του από τις εθνικές ομάδες, μπορεί ο οιοσδήποτε να κατηγορήσει τους παίκτες γιατί δεν κερδίζονται ματσάκια που οι μπούκηδες θα έπρεπε να τα είχαν κλειδώσει στο 1.01;

Δηλαδή τι ρόστερ θα έπρεπε να είχε στη διάθεσή του ο Πεσέιρο για να κερδίσει τον μισό Ηρακλή; (τον "Ηρα" ή τον "Κλή", ας διαλέξει όποιον του κάνει).
Γιατί με τους παίκτες της Μπάρτσα τον κερδίζω και... εγώ - και ολόκληρο άμα λάχει...

Τι να κάνει για παράδειγμα ο κακομοίρης ο Σαλπιγγίδης που σκίζεται, αλλά... ο μόνος που του έκανε μιά μπαλιά της προκοπής - ο Νίνης - είναι μόνιμα "ανώριμος";;;
Τι να κάνει ο φτωχός ο Ιβανσιτς όταν προσπαθεί μόνος του μέσα στην μαύρη τρύπα του κέντρου, κόντρα σε 2-3 τσουρουκάδες σωματοφύλακες; Στο κάτω-κάτω της γραφής αν ήταν ο Ροναλντίνιο... θα έπαιζε αλλού.

Το θέμα είναι, ο κάθε προπονητής από τους παίκτες να μπορεί να βρίσκει τον τρόπο να παίρνει το μέγιστο.
Ο Πορτογάλος απατεώνας αντιθέτως καταστρέφει τους αξιόλογους και για κάποιους άγνωστους λόγους γουστάρει τρελά τους "κατεστραμένους" (ονόματα δεν λέμε, μόνο επώνυμα: Παπαδόπουλος<-select to view).
Ακόμα και τον δυστυχή τον Τζιώλη στην ουσία τον καταστρέφει, γιατί τον βάζει να παίξει σε παιχνίδια που δεν υπάρχει λόγος ύπαρξής του. Αμυντικό χαφ είναι το παιδί και τον βάζει με ομαδίτσες να μαρκάρει το τίποτα ανακαλύπτοντας τις δημιουργικές του ικανότητες...
Άβυσσος το μυαλό του ταυρομάχου!

Έλληνας κροίσος αλλά.. χωρίς ομάδα.

Ήταν κάποτε ένας τύπος (ο Μπιτζίδης) που κατάφερνε να χώνεται ανάμεσα στις πιο σημαντικές φωτογραφίες της εποχής του. Πχ στο Σύμφωνο της Γιάλτας ήταν πάνω από τους τρεις Μεγάλους...
Παράλληλα είχε αναπτύξει και έναν μηχανισμό που με τις φωτογραφίες στο χέρι ρώταγαν τον κόσμο αν ξέρουν ποιος είναι "αυτός". Στην αρχή φυσικά όλοι απαντούσαν "όχι". Σιγά-σιγά όμως έγινε διάσημος, μέχρι που μια μέρα στην πλατεία του Αγίου Πέτρου της Ρώμης, την ώρα που βγαίνει ο Πάπας να ευλογήσει το πλήθος, ρωτάει ένας τύπος τον διπλανό του:
- Ρε συ ποιος είναι αυτός που βγήκε στο παράθυρο;
- Ποιος; Ρωτάει ο άλλος.
- Αυτός ρε συ, δίπλα στο Μπιτζίδη!

Μεγάλο πράγμα η αναγνωρισιμότητα. Για όποιον την χρειάζεται θα πρέπει να κοστίζει πολλά.
Ξέρετε ποιοι είναι τα νούμερο 2,3 και 4 (πίσω από τον Σπύρο Λάτση) στη λίστα του Forbes ως "οι πιο πλούσιοι Έλληνες";
Κρατήστε την ανάσα σας:
Ο Γεώργιος Οικονόμου, ο Γαβριήλ Παναγιωτίδης και ο Ιωάννης Κούστας. Αναπνεύστε τώρα, γιατί η πιθανότητα να τους γνωρίζετε είναι απειροελάχιστη.

Όσο απειροελάχιστη ήταν η πιθανότητα να γνώριζε κάποιος τον Ανδρέα Βγενόπουλο πριν παρουσιάσει ένα αμφιλεγόμενο σχέδιο σοσιαλιστικής ΠΑΕ ΠΑΟ σε ένα μισάωρο που ήταν ελεύθερη από γάμους η αίθουσα του Πεντελικού και μία ιστοσελίδα κόστους 500€.

Αυτός που θα θελήσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να αγοράσει τον Παναθηναϊκό, θα το κάνει για να κερδίσει την αναγνωρισιμότητα που δεν έχουν κερδίσει οι προαναφερθέντες πλουσιότεροι Έλληνες.
Δεν θα αγοράσει ούτε τον Ρομέρο, ούτε τον Μάτος ούτε την Παιανία...
Θα δώσει ένα κομμάτι της περιουσίας του για να κερδίσει αυτό που μόνο ο Παναθηναϊκός μπορεί να του προσφέρει τόσο σίγουρα και απόλυτα: Να περπατάει και να σπάνε τα τσιμέντα!

Και φυσικά ΑΝ οι Βαρδινογιάννηδες πουλήσουν την ΠΑΕ ΠΑΟ, θα το κάνουν γνωρίζοντας ότι σε 15 χρόνια δεν θα είναι περισσότερο αναγνωρίσιμοι από τον κ.Κούστα...

Κουίζ: Ποιός είναι ο πιό ματσωμένος στην φωτογραφία και ποιός ο πιό γνωστός;

Όταν δεν ξέρεις μιά δουλειά...

Ότι μαγαζί και να είναι αυτό που πρέπει κάποιος να κουμαντάρει, αν δεν είναι γνώστης του αντικειμένου, η πιθανότητα να τα σκατώσει είναι μεγάλη.

Θες για παράδειγμα να ανοίξεις έναν καφενέ.
Άμα σε όλη τη ζωή σου σύχναζες σε ρουφ-γκάρντεν, κοσμικές δεξιώσεις και πολυτελή εστιατόρια, το καφενείο σου θα είναι εκτός κλίματος, θα σου στοιχίσει τα τριπλά και θα βγάλει τα μισά.

Άμα δεν την ξέρεις σε ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ τη δουλειά, τότε είσαι αναγκασμένος στρατηγικές αποφάσεις να τις πάρεις βασισμένος σε γνώμες και συμβουλές άλλων.
Ο "άλλος" όμως να μην κοιτάξει και λίγο την πάρτη του για να βγάλει μιά μιζούλα παραπάνω;
Λογικό μου ακούγεται...
Τσουπ! και σου πλασάρει φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Ο Πορτογάλος Μακιαβέλι.

Ο Νικολό Μακιαβέλι έγραφε οτι δεν έχει σημασία το πώς θα πετύχεις το σκοπό σου, το θέμα είναι να τα καταφέρεις να τον πετύχεις.
"Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".
Τι σκοπό μπορεί να έχει όμως ένας προπονητής που έφυγε κλωτσηδόν από τη χώρα του για να βρει δουλειά στην μακρινή Αραβία;
Τι σκοπό μπορεί να έχει ένας προπονητής που κατηγορήθηκε οτι οι ομάδες του στην άμυνα είναι χωνιά και οτι στα αποδυτήρια οι παίκτες τον "παίρνανε στο ψιλό";
Μα φυσικά να βρει μιά ευκαιρία να αποδείξει το αντίθετο.
Τώρα αν για να αποδείξει αυτό το αντίθετο έπρεπε να πατήσει επί πτωμάτων...
Ασήμαντες λεπτομέρειες!