Ένα πρωτάθλημα που -συνολικά στην διάρκεια της σεζόν- κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει την πανάξια κατάκτησή του αν δεν ερχόντουσαν τα πάνω-κάτω σε ματς που μόνο η αβάσταχτη ελαφρότητα του Πεσέιρο θα μπορούσε να χάσει.
Γιατί όταν χάνεις ένα πρωτάθλημα στο οποίο έχεις λιανίσει όλους τους πρωτοπόρους, είναι προφανές οτι κάτι πάει στραβά.
Είναι σαν το παιχνίδι που η πέτρα σπάει το ψαλίδι αλλά τυλίγεται από το χαρτί που με τη σειρά του κόβεται από το ψαλίδι...
Η μόνη διαφορά είναι οτι στο νέο παιχνίδι οι συμμετέχοντες είναι οι Πεσέιρο-Κωστένογλου-Σεγκούρα...Παράσχος...Κεχαγιάς.
Μιλάμε για ένα τεράστιο "γαμώτο"...
Ποιά άλλη λέξη θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα αυτή την παλιοκατάσταση;
Ποιές είναι οι ευθύνες του Πορτογάλου;
1) Δεν έχει καταλάβει την διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ματς με τις "μεγάλες" ομάδες και αυτά με τις μικρές. Πχ, τα δύο αμυντικά χαφ στα ντέρμπυ είναι αποδοτικά ενώ στα "ματσάκια" γίνονται βαρύδια.
2) Δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τους ποιοτικότερους παίκτες, αυτούς που θα μπορούσαν να ανοίξουν τα ταμπούρια που στήνουν οι ομάδες που σκίζονται για μιά ισοπαλία. Πλήρης αναξιοκρατία και στρατιωτικός παραλογισμός βασίλεψαν στην Παιανία.
3) Κοντραρίστηκε χωρίς λόγο με την εξέδρα και κατάφερε να εκνευρίσει ακόμα και τους πιό πιστούς φαν του. Η κομπλεξική διάθεσή του να είναι "Ο" πρωταγωνιστής της ομάδας, τον έβαλε στο Πάνθεον των γελοιότερων που έχουν περάσει ποτέ από τον πράσινο πάγκο.
4) Αγνοεί τα βασικά χαρακτηριστικά των παικτών θεωρώντας για παράδειγμα οτι κάποιοι είναι άφθαρτοι (Τζιώλης) και κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να βγάλουν δύο μάτς σε 15 μέρες (Εκι).
5) Δεν έχει κατανοήσει οτι τα πρωταθλήματα κερδίζονται όταν τα περισσότερα ματς τα καθαρίζεις στο πρώτο μισάωρο και όχι με την ψυχή στο στόμα στο 90'. Όταν το πας ανάποδα, αργά ή γρήγορα από πίσω σου θα το'βρεις...
