Ομάδα 2008-09

Δυό μεταγραφές και είμαστε κομπλέ.

                          Γκαλίνοβιτς
                              Μάλαρτζ

                      Γκούμας      Σιμάο
                         Μόρις       Σαριέγκι

Δ.Μπακ                                         Σπυρόπουλος
Νίλσον                                                    Δάρλας
                              Μάτος
                              Τζιόλης

                  Νίνης        Καραγκούνης
                     Δημούτσος           Έκι

Σαλπιγγίδης                                       Ίβανσιτς
Ρομέρο                                                    Μάντζιος

                           Σ.Φορ
                              Εντόι

Να μην ξοδευτούν λεφτά γιά άχρηστες μεταγραφές που το μόνο που θα έκαναν θα ήταν να ανατρέψουν την ισορροπία της ομάδας.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα δεξί μπακ επιπέδου Zambrotta και ένα σέντερ φορ επιπέδου Manucho.
Κάτι Κλέιτον και κάτι Καρντόσο στην συγκεκριμένη ομάδα δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, γιατί στα κεντρικά χαφ είμαστε υπερπλήρεις.

Αρκεί να προσληφθεί ένας σοβαρός προπονητής που να παίζει 4-3-3 και να αξιοποιήσει ορθολογικά το πολύ καλό υλικό που έχει ο Παναθηναϊκός.

Για παράδειγμα:
Εδώ και χρόνια ψάχνουμε για ένα δεξί εξτρέμ που να πατάει περιοχή και να σκοράρει άμα λάχει.
Τον πήραμε (Σαλπιγγίδης) και τον βαφτίσαμε... σέντερ φορ!!!
Το ότι τις καλές χρονιές του τις έκανε με σεντερ φορ τον Μίετσελ σε κανένα "φωστήρα" δεν είπε τίποτα.
Η λογική του άμπαλου είναι απλή: "αφού βάζει γκολ είναι φορ"...

Ή η περίπτωση Μάντζιου...
Επειδη είναι ψηλός, σώνει και καλά είναι φορ. Πως να το κάνουμε, δεν είναι, το έχει πιστέψει και ο ίδιος και αδικεί τον εαυτό του.
Για να γίνει φορ πρέπει να ξαναπλαστεί από την αρχή, ενώ για να γίνει αριστερό χαφ χρειάζεται απλώς λίγη δουλίτσα στην εκρηκτικότητα.
Μπάλα ξέρει, την θέση του δεν ξέρει.

Γρανίτα από Πορτο-κάλο

Τι να πει κανείς όταν βλέπει την ομάδα να παίζει μπαλάρα με μόλις 2-3 εισαγωγές παικτών -που η μη χρησιμοποίησή τους προκάλεσε την προστριβή του κόσμου με τον Πορτοκάλο, αλλά πάνω απ όλα στοίχισε ένα σημαντικό πρωτάθλημα;
ΤΡΕΛΕΝΕΤΑΙ!

Νίνης, Δημούτσος, Μανούτσο, Δάρλας...

Βάλε και τον Εκι που σε 3 ματς δεν έπαιξε εξ αιτίας του ηλιθίου "προπονητή" (Ξάνθη, Ηρακλή, ΟΦΗ) χάνοντας έτσι 8 στους 9 πόντους...

Έτσι άδοξα το Χρυσό Πρωτάθλημα της εκατονταετίας μας, πήγε σαν χάρτινο στον σκουπιδοντενεκέ του Λιμανιού.

Τι 'χες Γιάννη; Ποσοστά σπέρνω.

Χωρίς ουσιαστικά νέα -πέρα από την υποστήριξη του Βγενόπουλου στον Τζίγγερ- τέλειωσε η συνάντηση των δύο στην Πατρική στέγη.

Γιατί δεν είναι νέο οτι οι οργανωμένοι θα έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Σαν να λέμε οτι αν επί εποχής πολυμετοχικού ΠΑΟ οι οργανωμένοι μπουκάρουν να δείρουν τον προπονητή (όπως πχ στην Πάτρα) τότε θα αλλάξει και η στάση της Διοίκησης απέναντί τους.
Σαν και τώρα δηλαδή...

Ή δε βαβούρα με τους παλαίμαχους είναι "μ' άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε"...
Πώς θα αξιοποιήσει για παράδειγμα ο πολυμετοχικός ΠΑΟ τον παλαίμαχο Βίκτωρα Μητρόπουλο;
Άσε που θα γεννηθούν νέα ερωτήματα όπως: "Είναι ο Δελληκάρης παλαίμαχος του Παναθηναϊκού;"

Το τοπ της μουφιάς όμως το διεκδικεί η πρόταση για κοινή γιορτή με την ευκαιρία της εκατονταετίας του Συλλόγου!
Όπου γάμος και γιορτή η Βασίλω πρώτη.
Εγώ λέω να γίνει μιά γιορτή: Όπου πάρουμε πρωτάθλημα.
Και πέρα από το μπάσκετ άλλο δεν βλέπω για φέτος...

Βέβαια υπάρχει και η σποντίτσα προς τον Θανάση:
"Τώρα που η Δημοκρατία βασιλεύει στην ΠΑΕ, δεν φροντίζεις να φρεσκάρεις λίγο και τον αραχνιασμένο ΑΟ;"

Στην ουσία δηλαδή, το μόνο που βγήκε από την αφετηρία της πορείας προς την Πολυμετοχικότητα είναι οτι οι Γιαννακόπουλοι είναι αρκετά σκεπτικοί και μάλλον με το ζόρι θα πάρουν -αν πάρουν- μετοχές.
Αυτό που κανείς δεν σημείωσε είναι οτι ΠΡΩΤΑ έβγαλε ανακοίνωση η ΠΕΚ και ΜΕΤΑ συναντήθηκε ο Βγενόπουλος με τους Γιαννακόπουλους!!!

Με λίγα λόγια: Από δυό χωριά ΠΕΚίτες...

Σήκωσέ το, το τρυπημένο

Χαρτί υγείας OSFPEX
Το μόνο κατάλληλο για τους
σπρωκταθλητές του πρωτοκόλλου

Τώρα και σε κούπα.

Πέτρα-Ψαλίδι-Χαρτί...

Μετά το χτεσινό ματς με την ΑΕΚ, ο μέσος φίλαθλος του Παναθηναϊκού πρέπει να ένοιωσε μιά πικρία βλέποντας την ομάδα του -μετά από αμέτρητες σπασμένες κανάτες γάλα- να προσπαθεί καταϊδρωμένος να βγει δεύτερος.

Ένα πρωτάθλημα που -συνολικά στην διάρκεια της σεζόν- κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει την πανάξια κατάκτησή του αν δεν ερχόντουσαν τα πάνω-κάτω σε ματς που μόνο η αβάσταχτη ελαφρότητα του Πεσέιρο θα μπορούσε να χάσει.

Γιατί όταν χάνεις ένα πρωτάθλημα στο οποίο έχεις λιανίσει όλους τους πρωτοπόρους, είναι προφανές οτι κάτι πάει στραβά.

Είναι σαν το παιχνίδι που η πέτρα σπάει το ψαλίδι αλλά τυλίγεται από το χαρτί που με τη σειρά του κόβεται από το ψαλίδι...

Η μόνη διαφορά είναι οτι στο νέο παιχνίδι οι συμμετέχοντες είναι οι Πεσέιρο-Κωστένογλου-Σεγκούρα...Παράσχος...Κεχαγιάς.

Μιλάμε για ένα τεράστιο "γαμώτο"...
Ποιά άλλη λέξη θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα αυτή την παλιοκατάσταση;

Ποιές είναι οι ευθύνες του Πορτογάλου;

1) Δεν έχει καταλάβει την διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ματς με τις "μεγάλες" ομάδες και αυτά με τις μικρές. Πχ, τα δύο αμυντικά χαφ στα ντέρμπυ είναι αποδοτικά ενώ στα "ματσάκια" γίνονται βαρύδια.
2) Δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τους ποιοτικότερους παίκτες, αυτούς που θα μπορούσαν να ανοίξουν τα ταμπούρια που στήνουν οι ομάδες που σκίζονται για μιά ισοπαλία. Πλήρης αναξιοκρατία και στρατιωτικός παραλογισμός βασίλεψαν στην Παιανία.
3) Κοντραρίστηκε χωρίς λόγο με την εξέδρα και κατάφερε να εκνευρίσει ακόμα και τους πιό πιστούς φαν του. Η κομπλεξική διάθεσή του να είναι "Ο" πρωταγωνιστής της ομάδας, τον έβαλε στο Πάνθεον των γελοιότερων που έχουν περάσει ποτέ από τον πράσινο πάγκο.
4) Αγνοεί τα βασικά χαρακτηριστικά των παικτών θεωρώντας για παράδειγμα οτι κάποιοι είναι άφθαρτοι (Τζιώλης) και κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να βγάλουν δύο μάτς σε 15 μέρες (Εκι).
5) Δεν έχει κατανοήσει οτι τα πρωταθλήματα κερδίζονται όταν τα περισσότερα ματς τα καθαρίζεις στο πρώτο μισάωρο και όχι με την ψυχή στο στόμα στο 90'. Όταν το πας ανάποδα, αργά ή γρήγορα από πίσω σου θα το'βρεις...

Για δες καιρό που διάλεξε...

Στη σωστή βάση έθεσε ο Εκι το ζήτημα που προέκυψε με τον Πορτογάλο απατεώνα, που όπως οι ίδιοι οι συμπατριώτες του λένε, προσπαθεί να επωφεληθεί του "φαινομένου Μουρίνιο" για να καταφέρει να πλασαριστεί σαν προπονητής.

Είπε λοιπόν ο φυσικός ηγέτης της ομάδας το αυτονόητο: Οτι δηλαδή ο άχρηστος "προπονητής" σε 15 μέρες θα μας χαιρετήσει άπαξ δια παντός, ενώ ο ίδιος ο παίκτης θα πρέπει να κριθεί σε κανονικές συνθήκες και όχι υπό το καθεστώς της βασιλείας των πτωχών στο πνεύμα.

Αυτό που ακόμα κανείς δεν έχει καταλάβει είναι τί περιμένουν και τον κρατάνε στον πάγκο.
Την Τετάρτη παίζεται στην Λεωφόρο ένα -ούτως ή άλλως- ντέρμπι με την ΑΕΚ και η όποια αποτυχία όχι μόνο μπορεί να κάνει την εξέδρα μπαρουταποθήκη αλλά και να υπονομεύσει ολόκληρο τον Σύλλογο.

Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη;
Ή... πάλι ο "κόσμος" θα φταίει;;;

Άμπαλοι, κάτω τα χέρια από τον Εκι!

Το οτι ο Παναθηναϊκός δυστυχώς διοικείται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία επαφή με την ποδοσφαιρική λογική, το έχουμε πει αμέτρητες φορές - συν μία δεν χαλάει κανέναν.

Αλλά με την περίπτωση του Εκι Γκονζάλες, η κατάσταση αρχίζει πλέον να γίνεται αφόρητη.
Τόσο, που πλέον πρέπει να αρχήσουμε να λέμε τα αυτονόητα:
Ο κόσμος πάει στο γήπεδο όχι για να χειροκροτάει, αλλά για να δει μπάλα και να θαυμάσει τους παίκτες που γουστάρει.
Δεν πάει για να δει πειθαρχημένα αναλώσιμα ανθρωπάκια. Πάει να δει ποδοσφαιριστές- με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Εγώ για παράδειγμα στο γήπεδο πάω για να δω τον Εκι, τον Νίνη, τον Σάλπι, τον Ιβανσιτς. Αν στην θέση τους υπήρχαν μόνο Βίντρες, Τζιώληδες και Παπς να είναι σίγουροι οτι απλώς θα μάθαινα τα αποτελέσματα από την TV και στο γήπεδο δεν θα πάταγα, απλούστατα γιατί δεν θα είχα να δω τίποτα παραπάνω πέρα από το τελικό σκορ.

Άρα λοιπόν είναι ευθύνη της τεχνικής διοίκησης αυτοί οι "παίκτες - μαγνήτες" να παίζουν όσο πιό πολύ γίνεται.
Και είναι ευθύνη της τεχνικής διοίκησης να βρεί ένα προπονητή που να καταλαβαίνει τα βασικά, όπως είναι ευθύνη της Διοίκησης να τοποθετήσει μιά τεχνική διοίκηση που να αντιλαμβάνεται τα στοιχειώδη.
Και το στοιχειώδες είναι αυτό: Να σέβονται τους φιλάθλους που πληρώνουν εισιτήρια διαρκείας στην αρχή της χρονιάς σαν κορόϊδα, χωρίς να λογαριάζουν την ποδοσφαιρική καθυστέρηση των διοικούντων.



Όσον αφορά την πειθαρχία, αυτή δεν μπορεί να θεωρείται επίτευγμα όταν στο βωμό της θυσιάζονται οι παιχταράδες της ομάδας.
Η πειθαρχία έχει σκοπό να μπορέσουν να παίξουν οι καλύτεροι παίκτες και όχι μόνο οι λιγδιάρηδες υποτακτικοί τσουρουκάδες με τις κορδελίτσες.
Αν ηταν έτσι, τότε να την βράσω την πειθαρχία σας!

Προτιμώ τον Εκι,
κι αν χώνει και καμιά σφαλιάρα...
ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ!